De zomer van 2017 leek ons een geschikt moment om nogmaals een bezoekje te brengen aan het mooie Italië. Het was namelijk al meer dan 10 jaar geleden sinds we er voor het laatst waren en ditmaal bezochten we het land voor het eerst met onze motorhome.

Initieel waren we geneigd om een reis naar en in de omgeving van Bari uit te stippelen, maar dit bleken al gauw heel wat kilometers te zijn waardoor we onze geplande route aanpasten tot ongeveer het volgende: rijden over Zwitserland, Como, Parma, Modena, Siena, Lucca, Portovenere en Cinque Terre, Arenzano, Turijn, …

Zoals steeds beschouwden we dit eerder als een richtlijn dan als een vastliggende route, we reizen nu eenmaal met een motorhome en dan is alles mogelijk ?…

We zouden de afstand naar de camperplaats van Tavernola (om en bij de 800 km.) in eenmaal overbruggen en aangezien we graag ‘s nachts rijden omdat er dan een pak minder verkeer is vertrokken we rond 1u00 vanuit Aartselaar.

Na een zorgeloze en zeer vlotte rit (enkel een 20-tal minuutjes file aan de Gothard tunnel) kwamen we rond zondagmiddag moe maar tevreden aan op de camperplaats van Tavernola. Dit is een mooi aangelegde camperplaats in een soort van terrasontwerp. Alle voorzieningen zijn aanwezig, maar voor vers water, het lozen van het toilet en de elektriciteit dient men extra te betalen, resp. 2,5€, 1,5€ en 1€/kilowatt. Voor de standplaats zelf betaalden we 0,5€ per uur.

Omdat we toch ietwat vermoeid waren van onze nachtelijke rit besloten we om de fietstocht naar Como uit te stellen tot maandagmorgen. De rest van de zondagnamiddag brachten wedoor met wat luieren aan de motorhome. Het was er wel drukkend warm bij 36°C en tegen de avond aan ontwikkelden er zich donkere wolken en hoorden we de eerste donderslagen in de verte. Nog later op de avond kregen we enkele regendruppels te verwerken, maar het onweer zelf schoof op grote afstand voorbij.

‘s Morgens na het ontbijt haalden we de fietsen van de motorhome, maar dat bleek even later verloren moeite te zijn: de lucht kleurde opnieuw zwart en even later viel de regen met bakken uit de lucht. Zelfs een helikopter die net voordien over ons was gevlogen om iets verderop een zwaar voorwerp te verplaatsen was genoodzaakt om even aan de grond te blijven. Na een poosje stopte het met regenen, maar aangezien de lucht pikzwart bleef besloten we om onze fietstocht te annuleren en verder te rijden naar onze volgende bestemming: Parma.

Na alweer een vlotte rit kwamen we aan op de camperplaats “Area Sosta Camper” in Parma. Deze grote camperplaats heeft alle voorzieningen (elektriciteit, vers water, lozen vuil water en toiletcassette) voor de prijs van 20€ voor 24 uur. Enkel voor het gebruik van de douches dient men 1€ extra te betalen. Het onthaal is er hartelijk en in de kleine bar/receptie kan men iets te drinken en een kleine versnapering bekomen.

De camperplaats is trouwens vlak naast een Lidl supermarkt gelegen wat in ons geval een meevaller was omdat we nog wat eten en drinken wensten aan te schaffen.

Na ons bezoek aan de Lidl was de namiddag al een beetje gevorderd en besloten we om ons bezoek aan Parma uit te stellen tot de volgende morgen. Hopelijk bleven de regenwolken achterwege? Voorlopig hielden we het droog en warm ? en haalden we onze Cadac BBQ te voorschijn en maakten we ons een lekker avondmaal klaar.

De volgende ochtend maakten we een 4 kilometer tellende fietstocht naar het oude centrum van Parma. Dit is echt zeer eenvoudig te bereiken: verlaat de CP, links tot aan de drukke baan, sla rechts af en vervolgens rechtdoor tot in het centrum. Alhoewel het geen overdreven groot stadscentrum is, is het zeker het bezoeken waard: mooie architectuur, vele mooie kerken en rustige parken zijn er te bewonderen. Natuurlijk heb je er ook de nodige restaurants, café’s en boetieks.

Na onze fietstocht maakten we de motorhome klaar voor vertrek en reden we in de richting van onze volgende bestemming: Modena, daar waar twee Italiaanse grootheden van Italië geboren zijn: Enzo Ferrari en Luciano Pavarotti.

We begaven ons naar de, op 6 kilometer van Modena afgelegen, camperplaats “Area Camper Club Mutina”. Dit hadden we nog nooit gezien: er is plaats voor een 40-tal campers, met alle voorzieningen. En met alle voorzieningen bedoelen we ook alle voorzieningen: vers water nemen, vuil water en toiletcassette lozen, douches, wasbakken en de mogelijkheid om je motorhome te wassen, er is zelf een speciale verrijdbare ladder waarmee je makkelijk op je dak kan geraken. Rondom de camperplaats zijn zeer veel hoge garages aanwezig die dienst deden als motorhome standplaatsen. Aan het begin van de straat is er tevens een motorhome dealer gevestigd. Voor ons verblijf op de camperplaats betaalden 15€ i.p.v. 16€ (korting bij vertoon van ACSI, camping key Europe en nog enkele andere kaarten).

Het enige minpuntje, maar dat was eigenlijk hetzelfde voor de  andere camperplaatsen: er zaten ontzettend veel muggen dus neem zeker de nodige bescherming mee of koop ze ter plaatse.

We hanteerden weeral hetzelfde principe als in Parma en we genoten de rest van de namiddag van het verkoelende windje en elkaars gezelschap. Ook nu bewees onze Cadac BBQ zijn dienst.

De dag nadien kwamen we vroeg uit de veren en na een kranig ontbijt vertrokken we met de fiets richting Modena. Ons doel: een cadeautje aanschaffen bij het Enzo Ferrari museum voor de vriend van onze dochter welk een verwoed Ferrari en Italië fan is. De 6 kilometer lange tocht bracht ons langs een mooi aangelegd fietspad tot aan het centrum van Modena. Daar bewonderden we de mooie gebouwen en genoten we van een kopje koffie op de grote markt alvorens onze weg te vervolgen naar het Enzo Ferrari museum dat aan de andere kant van de stad is gevestigd (de doormeter van het stadscentrum is maar een luttele 1,2 kilometer).

Het museum van Enzo Ferrari is gevestigd in het ouderlijk huis dat hij op 21 jarige leeftijd verkocht om zijn eerste racewagen te kopen. Wanneer je een Ferrari fan bent dan is het een leuke ervaring. Vanuit deze locatie kan je trouwens per bus naar nog een andere locatie van Ferrari waar je o.a. een F1 simulator kan besturen. In de shop vonden we hetgeen we zochten en tevreden keerden we naar de camperplaats terug.

Nadien was het weer tijd om onze motorhome vertrekkensklaar te maken en na een lekkere lunch vertrokken we naar onze volgende bestemming waar we tot maandag 31 augustus zouden verblijven: camping Colleverde in Siena.

Na een rit van een tweetal uren door het Appenijnen gebergte kwamen we aan op deze, in het groen, gelegen terrascamping. We kregen een plekje toegewezen onder een grote boom en daar waren we zeer blij mee: schaduw verzekerd en in het warme Toscanië is die meer dan welkom.

Aangezien er een leuke bar/restaurant aanwezig is en we geen zin hadden om zelf te koken genoten we van 17u00 tot 19u00 van het “happy hour” bij de bar om vervolgens enkele lekkere gerechten achter de kiezen te duwen op het terras van het restaurant. Het eten was er zalig! De, in de steenoven gebakken, pizza zouden we de dag nadien eten.

We waren nu al enkele dagen onderweg en daarom lastten we op donderdag een rustdag in: zalig nietsdoen en enkel een beetje eten en drinken… moet kunnen wanneer je met vakantie bent.

Op vrijdag waren we relatief vroeg uit de veren want we gingen met de bus naar het oude stadscentrum van Siena. De kaartjes kochten we aan de receptie van de camping voor 1,20€ per persoon per enkele reis. Eens het ticket wordt geregistreerd in de bus is het een uur geldig.

De bushalte bevindt zich op een 50-tal meter van de camping en de frequentie van het aantal bussen is er hoog. Lijnen 3 en 8 brengen je naar hartje Siena (richting Siena is de eindbestemming Porta Tufi en richting camping is de eindbestemming Due Ponti). We moesten dus niet lang wachten op onze bus. En blij dat we waren dat we de rit naar Siena niet met de fiets moesten doen: er is bij wijze van spreken geen enkel stuk waterpas, je gaat er constant op en neer.

Na een 15-tal minuutjes werden we afgezet aan de Piazza Gramsci, de buscentrale.

Het hart van Siena is het Piazza del Campo, het schelpvormige plein, dat is aangelegd op de plek waar de drie heuvels samenkomen waarop Siena ooit is gebouwd. Deze ‘schelp’ wordt door witte strepen in het plaveisel in negen stukken verdeeld. Deze negen stukken verwijzen naar de tijd dat Siena door een bestuur van negen mannen werd geregeerd.

Blikvanger op het plein is de Fonte Gaia, de fontein die werd ontworpen door Jacopo della Quercia. De fontein ontleent haar naam aan de festiviteiten waarmee de inwoners van Siena de komst van het water op het Piazza del Campo vierde; gaia betekent namelijk vrolijk.

Het plein ligt aan de voet van het Palazzo Pubblico, met de slanke Torre del Mangia. Deze herkenbare toren is van bijna overal vanuit de stad te zien. Deze 102 meter hoge toren dankt zijn naam aan een van de klokkenluiders, Mangiaguadagni. Je kunt de toren beklimmen en het plein – plus heel Siena – van bovenaf bekijken.Qua pleinen is de Piazza Del Campo zeer speciaal, het plein loopt conisch naar beneden tot aan de voet van de kathedraal. De buitencirkel van het plein is een opeenvolging van bars, restaurants en souvenirwinkels.

Tweemaal per jaar (op 2 juli de Palio di Provenzano en op 16 augustus de Palio dell’Assunta) vindt er de Palio (of il Palio) plaats, dit is een paardenrace die reeds eeuwen gehouden wordt in het centrum van Siena. De race gaat tussen de 17 wijken die binnen de stadsmuren van Siena liggen. De Palio biedt echter per editie maar plaats aan 10 deelnemers. Zeven deelnemers zijn verzekerd van deelname, omdat zij niet meededen aan de vorige editie. De drie overige worden door middel van loting geplaatst.

De prijzen voor de drank zijn er niet min: we dronken er een biertje en een cola en we moesten er 13€ voor betalen.

Ook de Duomo van Siena, een schitterend schouwspel van wit en zwart marmer mag je tijdens je bezoek aan Siena zeker niet overslaan. De kathedraal moest de grootste kerk ter wereld worden. De eerste steen werd gelegd in 1210en het zou tot ver in de veertiende eeuw duren voor de kerk zo goed als voltooid was, althans: voordat men de bouw stopte. De kerk is namelijk ook nu nog steeds niet af.

De onvoltooide muur die je rechts van de ingang ziet moest ooit de buitenzijde van de Duomo Nuovo vormen, waarvoor de kerk die er nu nog steeds staat als dwarsschip moest dienen. De enorm opgelopen kosten en een pestepidemie maakten een einde aan het ambitieuze bouwplan. De bouwwerkzaamheden werden stopgezet, hetgeen ervoor heeft gezorgd dat aan de rechterkant van de Duomo een onvoltooid stuk muur staat.

De daaropvolgende uren kuierden we door de steegjes en straatjes en aanschouwden we de prachtig in stand gehouden architectuur van alle huizen en gebouwen.

Mevrouw had nog een aantal handtassen nodig en kon haar gading vinden in één van de vele lederzaken die Siena rijk is.

Met onze buit keerden we terug naar Piazza Del Campo waar we in van de talrijke restaurants een lekker lunch nuttigden, vooraf gegaan door een Aperol Spritz.

Na de late lunch wandelden we nog wat rond en keerden we daarna terug naar de bus depot om onze bus terug naar de camping te nemen, maar niet voordat we ons lieten verleiden door een artisanaal gemaakt ijsje. Want geef toe, dat is iets waar de Italianen verstand van hebben.

Terug op de camping aangekomen hadden we geen zin meer om te koken en bezochten we opnieuw het restaurant van de camping, deze keer voor een heerlijke, in de steenoven gebakken, pizza te eten.

Dit was een topdag waar we beiden enorm van hebben genoten.

Na een actieve dag volgt er een minder actieve dag: op zaterdag lummelden we een beetje op de camping en onze enige grote activiteit bestond uit het zwemmen van een aantal baantjes in het zwembad van de camping. De verkoeling deed ons goed.

‘s Avonds maakten we voor de verandering ? ons eigen potje klaar: een heerlijke pasta met, een tomaat-paprika saus en tonijn. Uiteraard bijgestaan door een lekker wijntje.

Zondag was dan weer geen echte rustdag. We waren al een week op stap en dus hoog tijd om de motorhome een beetje te poetsen en de was te doen. We deden dit op een gezapig tempo en in de namiddag waren we met alles klaar. ‘s Avonds trakteerden we ons dan nog maar eens op een diner in het restaurant van de camping. Een goede gewoonte is snel aangeleerd ??.

Op maandag was het tijdstip aangebroken om afscheid te nemen van Siena en vooral van de gezellige, prima onderhouden camping Colleverde. Ons volgende reisdoel: Lucca.

Rond 10u00 vingen we onze tocht aan richting de camperplaats “Parking Luporini” in Lucca. Toen we vertrokken was het reeds 33°C. Het beloofde een bloedhete dag te worden en dat werd het ook. We bezochten Lucca bij temperaturen die opliepen tot 44°C!! Niet normaal! En dat werd ons ook verteld door een inwoonster van de stad, ze zei dat het al sinds mei veel te warm was en dat ze bijzonder weinig regen hadden gekend.

Lucca heeft in alle geval een zeer mooi historisch centrum en één van de poorten van de omwalling is slecht op een kleine 10 minuten wandelafstand van de camperplaats af gelegen.

We bewonderden aan aantal van de zeer mooie gebouwen die Lucca rijk is, o.a. de kathedraal, de Dome, …

Op het gezellig pleintje Piazza San Frediano aan de gelijknamige San Frediano kerk aten we in de deugddoende schaduw een eenvoudige maar lekkere lunch: een vlees- en kaasplank en een Foccetta met tomaat, mozarella en ham. Geflankeerd door een cola en een biertje van 0,5 liter. Wat hou ik toch van die zuiderse maten van dranken ?.

Vóór het verlaten van de stad kocht vader nog enkele typisch toeristen t-shirts bij een vriendelijke dame die een typisch winkeltje met toeristenspullen uitbaatte. We kochten er ook de zoveelste magneet om op onze ijskast thuis te plakken. Het aantal magneten op onze ijskast is bijna niet meer te tellen; van de meeste, voor ons belangrijke, bestemmingen hangt er namelijk een magneet te prijken.

Terug aangekomen op de camperplaats verzetten we de motorhome naar een meer schaduwrijke plaats en ondanks een licht briesje duurde het tot laat in de avond om de temperatuur in de motorhome te zien dalen onder de 30°C.

Een verkwikkende douche in de motorhome deed ons beiden ontzettend deugd en nogmaals waren we dankbaar dat we in onze motorhome beschikken over een ruime badkamer.

Oh ja, als avondmaal gingen we een pizza quadro stagione en een focacha met tomaat, mozarella en basilicum halen bij pizzeria “Time Out” in de buurt van de camperplaats.

Dinsdagmorgen waren we weer vroeg uit de veren en begaven we ons in eerste instantie naar een COOP supermarkt, gelegen aan de stadsrand van Lucca.

Nadien vervolgden we onze reis naar Mare di Massa, een plaatsje gelegen aan de kust, waar we de nodige verkoeling gingen opzoeken. We vonden er uit eindelijk een stekje op camping Taimi waar we voor 2 nachten verbleven.

De camping is dichtbij de kust gelegen en heeft een eigen zwembad. In dit zwembad worden kinderen onder de 14 jaar maar tussen bepaalde tijdstippen toegelaten. Een beetje een gekke regeling, maar waarschijnlijk ingevoerd omdat het zwembad aan de kleine kant is en de ouderen zo de kans krijgen om wat baantjes te trekken. Verder zijn alle voorzieningen aanwezig: compleet sanitair, wasmachines, droogkasten, bar, klein restaurant, genoeg wateraftappunten, 16A elektriciteit, etc.

Nabij de camping, in de richting van en aan de kustweg zijn er talrijke winkeltjes, bars, restaurants, gelateria’s, etc te vinden. ‘s Avonds is er op 75 meter van de camping een gezellige markt.

In de namiddag werd het weer zo warm dat we quasi de ganse namiddag doorbrachten in en aan het zwembad. Rond 18u00 namen we de fiets en fietsten we de kustbaan een beetje op en af om vervolgens naar de camping terug te keren waar we rond 20u00 onze Cadac BBQ aanstaken om ons avondeten te bereiden. Tegen 23u00 was de temperatuur al wat gezakt, maar lager dan 29°C werd het niet.

De volgende dag trokken we naar het strand voor een strandwandeling want op het strand gaan liggen als sardines in een blikje is niet echt ons ding. We sloten de woensdag af met een bezoek aan een restaurant en de avondmarkt.

Op donderdag reden we richting Cinque Terre dat we dolgraag zouden willen bezoeken, maar dat niet eenvoudig beloofde te worden: we hadden al enkele campings afgebeld, maar we kregen telkens te horen dat ze volboekt waren. We besloten het er alsnog op te wagen…

We besloten als uitvalsbasis het dorp Sestri Levante te nemen en we reden naar de eerste camping die onze voorkeur genoot: camping “Santa Vittoria”. Deze camping werd omschreven als een zeer rustige camping voor mensen die in een groene omgeving wensen te genieten. Alhoewel het een oudere camping is was alles er zeer verzorgd en goed onderhouden. En als klap op de vuurpijl (althans op die van ons): een hartelijke ontvangst om “U” tegen te zeggen! We werden ontvangen door een receptioniste die werd bijgestaan door een aantal oudere spontane dames waarvan er eentje de eigenares bleek te zijn. Zij legde ons met hand en tand uit wat er te zien was in het centrum van Sestri Levante en welke route we het best namen met de fiets om er te geraken. Ze wees ons ook de weg naar het station waar we tickets zouden aanschaffen om Cinque Terre te gaan bezoeken.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd en iets hadden gegeten werden de fietsen van de motorhome gehaald en reden we naar het het station van Sestri Levante. Daar werden we vriendelijk geholpen door de loketbediende en kochten we per persoon 3 tickets:

• • enkele reis Sestri Levanti – Levanto
  • enkele reis Levanto – Sestri Levanti
  • ticket Cinque Terre: hop on/hop off, ganse dag geldig op het traject van de 5 dorpjes

We werden er door de loketbediende ook op gewezen dat we niet mochten vergeten om, alvorens op de trein te stappen, de tickets te valideren in één van de speciaal daarvoor voorziene groene kastjes. Doe dit zeker: er is controle onderweg en een niet gevalideerd ticket kost je sowieso minstens 50€.

Met onze kaartjes op zak reden richting het centrum van Sestri Levante. En wat een meevaller: deze plaats heeft een zeer lange promenade die het midden vormt van 2 baaien; Baia Del Silenzo en Baia Delle Favole. Het is er zeer leuk vertoeven. Ter hoogte van Via XXV Aprile en Corso Colombo vind je tal van winkeltjes, bars en restaurants. Deze 2 laatste tref je uiteraard ook aan op de promenade. We spendeerden er de rest van de namiddag en rond 18u00 reden we terug naar de camping waar een verkwikkende douche ons de hitte van de dag even deed vergeten. Het was nog steeds rond de 35°C met een hoge luchtvochtigheidsgraad, een temperatuur die je na een tijdje toch wel beu wordt. We zouden verschieten van de hoeveelheid zweet die we hier al kwijt raakten. Maar ja, in alle geval beter dan een uitgeregende vakantie ?.

• 

• 

• 

• 

Ons avondmaal bestond uit een vers gemaakte pizza en enkele biertjes in het restaurant van de camping. Alhoewel de ober enkel Italiaans sprak en wij dit maar zeer gebrekkig kunnen werden we zeer goed op onze wenken bediend en beleefden we een leuke avond.

De dag nadien waren we zeer vroeg uit de veren omdat we de trein van 8u20 wensten te halen richting Levanto en die we ook daadwerkelijk haalden. In Levanto moesten we overstappen op de trein naar La Spezia omdat deze het Cinque Terre parcour aflegt.

Cinque Terre bestaat uit vijf dorpjes die langs de stijle rotswanden aan de kust zijn gebouwd. Ze bestaan vooral uit zeer leuk gekleurde huisjes. Sinds 1997 zijn ze onderdeel van de werelderfgoedlijst van UNESCO. Er loopt een wandelpad dat de vijf dorpjes verbindt, maar dat lieten we wegens de zeer hoge temperaturen aan ons voorbij gaan. De vijf dorpjes maken tevens deel uit van het Parco Nazionale delle Cinque Terre. Dit bestaat uit het dicht begroeid binnenland en een deel van de heldere zee; dit deel beslaat ongeveer 30% van de totale parkoppervlakte.

We deden de vijf dorpjes in, een voor ons omgekeerde volgorde:

RioMaggiore

• 

• 

• 

• 

Manarola

• 

• 

• 

• 

Corniglia

• 

• 

• 

• 

Vernazza

• 

• 

• 

• 

Monterosso al Mare

• 

• 

• 

• 

Stuk voor stuk zijn het mooie dorpjes waar je natuurlijk een massa toeristen tegenkomt die zich verspreiden over de gezellige straatjes en de daarin gevestigde talrijke bars, restaurants, souvenirwinkels, gelateria, kledingzaken, etc. De uitzichten die je er hebt zijn fenomenaal en we begrepen best waarom zovelen naar deze dorpjes afzakken. Een alternatief om deze dorpjes te bezoeken is om per boot te komen, maar achteraf bekeken leek de trein voor ons de meest praktische manier om er te geraken.

Het dorpje dat ons het meest zal bij blijven is ongetwijfeld Corniglia en dan vooral vanwege de ontzettend lange klim langs de trappen die tegen de bergflank opgaan. Een serieuze kuitenbijter… we hadden ook de bus kunnen nemen, maar de trappen waren ondanks de zware inspanning toch het leukst.

Toen we er boven aankwamen zochten we eerst naar een vorm van verfrissing. Naast een fles water kochten we ons een Granita met citroensap van citroenen van Cinque Terre; dit ijsdrankje deed enorm veel deugd ?. Nadien nuttigden we iets verderop een kleine lunch in één van de vele eetgelegenheden.

In de vele souvenirshops die we in de verscheidene dorpjes tegenkwamen kochten we enkele souvenirs en t-shirts.

Ons avondmaal nuttigden we in Cantina Di Miky die zijn gerechten met zeevruchten op zeer aparte en lekkere wijze kan klaarmaken. We genoten van elke hap.

Aan alle mooie liedjes komt een einde en vermoeid, maar voldaan, vatten we de terugreis naar Levanto en vervolgens naar Sestri Levante aan. Rond 20u00 waren we opnieuw op de camping. Na een douche en nog wat napraten met een drankje aan de motorhome kropen we onder de wol.

Op zaterdag namen we afscheid van onze gezellige Italiaanse gastvrouw en reden we naar de camperplaats van Vado Ligure. Waarom? Geen speciale reden, waarschijnlijk gewoon omdat de naam ons beviel en daar hadden we geen spijt van. De camperplaats biedt plaats aan een 70-tal campers en tegen de avond aan was ze zo goed als volzet. Buiten onszelf, een Brit en een Duitser waren het uitsluitend Italianen, zalig! Voor het gebruik van de camperplaats, elektriciteit en al zijn voorzieningen aan het servicepunt (water nemen/lozen, toilet reinigen) betaal je voor 24 uur het ronde bedrag van 16€.

Recht tegenover de camperplaats is er redelijk groot kiezel- en zandstrand waar we enkele uurtjes spendeerden door wat op en af te wandelen. Na dit vele wandelen waren we natuurlijk dorstig geworden en dronken we enkele Aperol-Spritzen op het terras van de beach bar met een geweldig zicht op zee.

Ons avondmaal nuttigden we in restaurant Bagni Karibu waar men buiten pizza’s ook andere typisch Italiaanse gerechten serveren. De bediening was uitstekend en het eten was zeer, zeer lekker. Onze afsluiters, een pana cotta en een tiramisu waren om duimen en vingers af te likken ?.

Op zondagmorgen werden we gewekt door enkele regendruppels. Zou er een einde komen aan de verzengende hitte? Toen het begon te donderen en bliksemen dachten we alleszins van wel, maar na een flinke regenbui was al snel de zon weer van de partij en steeg de temperatuur van 26,5°C naar 34°C.

Omdat vader ooit eens kortstondig in Voltri had gewerkt en tijdens die periode in Arenzano had gelogeerd leek het een leuk idee om daar nog eens een kijkje te gaan nemen en er op een camping te overnachten. Een camperplaats is er niet (althans niet bij ons weten).

Nadat we onze motorhome aan kant hadden gezet verlieten we Vado Ligure om een half uurtje later aan te komen in Arenzano waar vader enkele herinneringen kon ophalen.

De camping, Caravan Park La Vesima, is een beetje vergane glorie en de plaatsen zijn er niet echt riant te noemen. Onze motorhome, nochtans maar ongeveer 7m40 inclusief fietsenrek is zowat het grootste dat men er kwijtraakt. Aan de ene kant loopt de spoorweg en aan de andere kant een hoofdbaan. Gelukkig reed er maar af en toe een trein voorbij en doordat we in het midden van de kleine camping stonden ervaarden we de geluidsoverlast als best meevallend. Het sanitair was er niet bijzonder proper, maar we hebben voorzieningen in onze motorhome. Ook het restaurant zouden we niet echt aanraden, dus besloten we om ons avondmaal nog maar eens zelf te maken. Het privé kiezelstrand was dan weer wel ok. Klein, maar ok. Over het algemeen beschouwden we  deze camping met een prijs van 35€ per nacht als een duur betaalde camperplaats die we absoluut niet aanraden. Gelukkig hadden we een schaduwrijke plaats en al bij al genoten we van de rest van onze namiddag.

Nadat we ons de dag nadien vertrekkensklaar hadden gemaakt en nog even langs het servicepunt waren gereden waar we enkel ons afvalwater mochten dumpen reden we via een omweg langs Voltri naar de COOP in Arenzano waar we bovenop het dak parkeerden. Dat was een aparte ervaring ?.

Een uurtje later waren we met onze aankopen op weg naar de camperplaats van Neive in de Piemonte streek.

De camperplaats van Neive is gelegen aan het sportterrein van het dorpje en beschikt over 8 elektriciteitsaansluitingen en een servicepunt voor drink- en grijswater en de toiletcassette (in dezelfde put als voor het grijswater). De 10€ die je voor je visite schuldig bent betaal je aan de uitbater van de kantine van het sportcentrum. Toen wij aankwamen was er niemand en toen we naar het telefoonnummer belden dat aan de deur van de kantine hing kregen we te horen dat het geen probleem was en dat we ons mochten installeren. Over de betaling moesten we ons niet druk maken, dat zouden ze later wel ontvangen. (Dit gebeurde uiteindelijk de volgende dag.)

Na iets gegeten te hebben wandelden we het historisch dorpje Neive in dat, aangezien het niet erg groot is, toch wel over enkele mooie oude gebouwen beschikt. We begrijpen waarom het dorpje bij de 211 mooiste dorpen in Italië wordt genoemd.

Het uitzichtpunt op het het hoogste punt van het dorp bezorgt je een adembenemend zicht op de vallei en de heuvels in de omgeving.

• 

• 

• 

• 

Dit kleine dorp telt een redelijk aantal wijnhandelaars, restaurants, bars en één buurtwinkel. In deze laatste kochten we een aantal kruidenzakjes en citronella kaarsen want onze voorraad kaarsen was aan het slinken en deze kaarsen heb je, gezien het groot aantal muggen in Italië,  zeker nodig.

Daarna brachten we een bezoekje aan bar da Lele dat naast de buurtwinkel is gelegen. We bleven hier onverwacht lang ter plaatse om de volgende reden: vader bestelde een Americano, een cocktail waarvan één van de ingrediënten Campari is. Bleek dat ze zonder Campari zaten en dat ze vliegensvlug ergens een fles gaan kopen waren om de cocktail toch te kunnen aanbieden. Dit vonden we zo leuk dat we meerdere consumptie’s nuttigden (moeder probeerde er diverse huiswijntjes uit). Bij elke consumptie kregen we een uitermate verzorgd bordje zelfgemaakte aperitiefhapjes.

Toen we terugkeerden aan de motorhome was het bijna donker en besloten we om bij kaarslicht nog wat vanuit onze relaxstoelen te genieten van het heuvellandschap en de feeëriek verlichte dorpjes in de verte.

• 

• 

• 

• 

De dag nadien, dinsdag 8 augustus, reden we eerst naar de camperplaats van Cherasco, een klein dorpje dat op een half uurtje rijden van Neive is afgelegen.

De camperplaats is gelegen op een groot plein en beschikt over 12 elektriciteitspunten (tegen betaling te gebruiken) en een service punt waar je gratis water kan nemen en lozen.

Cherasco beschikt, ondanks dat het niet zeer groot is, over een groot aantal bezienswaardigheden (Santuario Madonna del Popolo,Arco del Belvedere,Castello Visconteo di Cherasco,Torre civica e Palazzo Comunale, …) die duidelijk de rijke status weerspiegeld die dit dorp ooit, en nog steeds, heeft gehad.

• 

• 

• 

• 

In een winkel van een lokale sommelier kochten we een speciale fles Grappa (5 jaar gerijpt op houten vaten) en enkele chocolade specialiteiten (Baci di Charesco) van de streek.

Toen we terugkeerden aan de motorhome beseften we dat we het dorpje helemaal gezien hadden en dat we ons eigenlijk al een beetje dichter naar Turijn (onze laatste grote bestemming) konden gaan zetten.

We verkozen om naar de camperplaats van Chieri te rijden, maar toen we er toekwamen gaf deze ons een onveilige indruk en gingen we er niet blijven staan.

Het leek ons dan maar het beste om alsnog naar Turijn te rijden, meer bepaald naar de camperplaats Caio Mario in de buurt van de Fiat Mirafiori fabriek.

Na een kleine 45 minuten kwamen we daar aan en zochten we ons een plekje uit op deze grote camperplaats. Er kunnen een 60-tal motorhomes staan. Alle voorzieningen zijn aanwezig (douches, wc, elektriciteit, water, …), maar je moet er voor alles betalen. Hiervoor dien je trouwens een speciale kaart te kopen (onder borg) bij de balie in een van de gebouwen van de camperplaats.

We kochten zulk een kaart, maar gebruikten ze de eerste avond niet voor de elektriciteit omdat we enkele deftige onweders over ons heen kregen en aangezien er nogal wat bliksem en donder bij kwam kijken leek het ons beter om “vrij” te staan.

‘s Avonds planden we hetgeen we op woensdag zouden doen in Turijn (Torino): het museum Nazionale delle Automobile, shoppen en een hapje eten. Ondertussen bleven de onweders één voor één voorbij komen…

Als vervoermiddel opteerden we voor bus en tram. Bij de receptie van de camperplaats verkochten ze tickets voor 5€ per persoon waarmee je dan de ganse dag van het volledige bus- en tramnetwerk mag gebruik maken.

De dag nadien was het zonnetje opnieuw van de partij en namen we bus, lijn 18, richting het museum Nazionale delle Automobile. Gelukkig had mevrouw het bussen netwerk snel door en stapten we na een ritje van 15 à 20 minuten af aan de juiste halte. Na een wandeling van nog eens 5 minuten waren we op onze bestemming.

Het gigantische museum bevat modellen van quasi alle merken, maar de Italiaanse merken komen het meest aan bod. Je vertrekt op de tweede verdieping waar de auto’s worden tentoongesteld vanaf het ontstaan ervan. Op de eerste verdieping kwamen vooral de techniek en de racewagens ter sprake. Het gelijkvloers huisvest nog een blik op allerhande zeldzame modellen, de ingenieurs en de toekomst van de auto. Het museum is zeker een bezoekje waard. Wij wandelden er een 3-tal uurtjes in rond.

• 

• 

• 

• 

• 

Vader had zijn zinnen gezet op enkele Fiat gadgets, maar in de shop troffen we enkel gadgets van andere merken aan. Waarom weten we niet, maar misschien heeft Fiat een soort van alleen verkooprecht? Of ze verkopen het enkel in hun eigen museum (Centro Storico Fiat) dat spijtig genoeg enkel op zondag geopend is.

Na ons bezoek aan het automuseum stapten we opnieuw op bus lijn 18 en lieten ons naar het centrum van Turijn brengen, een rit van weeral een 20-tal minuten. Het viel ons op dat dit een gigantisch grote stad is. Aangekomen in het centrum liepen we doorheen enkele winkelstraten en langs mooie historische gebouwen en pleinen zoals Palazzo Reale, Porta Palatina, Duomo di Torino, San Lorenzo kerk, ..

Als afsluiter van ons bezoek aan Turijn gingen we nog een bezoekje brengen aan het Torino Outlet Village, een outlet die te vergelijken is met Maasmechelen Village en Rosada in onze contreien.

Deze keer namen we tram lijn 4 om ons terug te brengen naar de camperplaats Caio Mario. Deze rit duurde ongeveer 30 minuten en daarmee waren we juist op tijd om af te rekenen voor een verblijf dat iets korter was dan 24 uur. Daarvoor betaalden we 18€; vanaf 24 uur en 1 minuut zou het 36€ gekost hebben.

Torino Outlet Village is op een 25-tal minuten rijden van de camperplaats verwijderd. Je vind er de meest bekende merken en toen wij er waren werden er solden kortingen gegeven.

Toen we in in de een of andere winkel aan het rondkijken waren werd het plotseling pikzwart en hoorden we donder en zagen we het bliksemen. Kort daarna begon het hevig te hagelen met hagelbollen ter grootte van 1 à 2 cm. doorsnede. Een stevige stormwind begeleide de hagelbollen waardoor alle bezoekers ter nauwernood dienden te schuilen daar waar ze konden. Wij vonden onderdak in de winkel van Gucci, waar de bewaker al zijn krachten moest gebruiken om de deuren dicht te houden tegen de krachten van de natuur. Dit was eigenlijk wel best een eng gevoel. Daarna dwaalden de gedachten af naar onze motorhome… vader had namelijk de grote dakvenster een beetje laten openstaan, niet meteen zijn slimste zet…

Nadat de storm was gaan liggen keerden we terug naar onze motorhome om de schade vast te stellen. Doordat de dakvenster maar een beetje had opengestaan was er ook maar een beetje water op de zetel te bekennen en op de verduistering van de dakvenster zelf. Dit was zeer snel opgekuist. Later zagen we ook dat we enkele kleine putjes hebben in de rechterflank van onze motorhome, maar eigenlijk niet zo erg. We gingen er op latere datum onze verzekering voor aanschrijven. Voor de rest was er gelukkig geen schade aan de vensters want dat had erger geweest. Wel lag er een flinke laag opgehoopte hagel op het dak die snel verdween als sneeuw voor de zon. Ook de bomen en planten hadden er flink van langs gekregen: overal lag het vol met stukken bladeren en ander groen.

We lieten dit voorval onze pret niet drukken en we vertrokken naar onze laatste overnachtingsplaats in Italië: de camperplaats “Relax and Go” in Venaria Reale.

Toen we er aankwamen was de camperplaats al afgesloten, maar een Italiaan die ook voor de poort stond was al aan het bellen met de uitbater en hij liet ons weten dat deze binnen een paar minuten ter plaatse zou zijn.

Een beetje later werden we door de vriendelijke uitbater binnen gelaten en kregen we een uitgebreide uitleg van wat waar te vinden was op deze primitieve, doch gezellige en verzorgde privé camperplaats. We beschikten er over alle voorzieningen voor 22€ per nacht.

De rest van de avond brachten we door met een beetje eten en tv kijken.

Op donderdag 10 augustus was het moment aangebroken om Italië te verlaten. Dit deden we niet zonder de Ipercoop van Turijn (eigenlijk in één van de randgemeenten) te bezoeken en een stevige voorraad Italiaanse waren in te slaan. De meeste Italiaanse merken die in België duur zijn kosten hier een pak minder eurootjes.

Onze GPS gaf vanaf Turijn aan om niet langs Milaan en dus de Gothard tunnel naar Zwitserland te rijden, maar langs de Bernard tunnel. Op GPS bleek dit de snelste route, maar in werkelijkheid hebben we het als volgt omschreven: een mooie route met veel klimmen en dalen, prachtige vergezichten en zeer veel file in Zwitserland rond Bern en Bazel.

Enfin, rond 20u30 bereikten we onze bestemming: de camperplaats van Turckheim in de Elzas. Je hebt er geen voorzieningen en de standplaats kost 5€. Alleen hadden we, en de andere gasten van de camperplaats natuurlijk ook, het geluk dat de betaalautomaat defect was waardoor we 5€ uitspaarden ?.

Turckheim hadden we ooit al eens bezocht (in 2013 toen we op onze Exsis aan het wachten waren) en we wisten dat er rechts naast de ingangspoort van het dorp de brasserie-restaurant “De La Tour” gelegen is waar ze heerlijke streekgerechten serveren. Als voorgerecht namen we beiden 12 escargots en de hoofdgerechten waren een gratinschotel en een typisch Elzas gerecht met choucroute (zuurkool). Als dessert namen we een koffie gourmand (met een mix van mini dessertjes) en een dame blanch.

Met een goed gevulde maag keerden we laat op de avond terug naar de motorhome.

Op vrijdag reden we naar onze laatste overnachtingsplaats alvorens naar België terug te keren: de camperplaats aan de jachthaven van Nancy. Je krijgt er elektriciteit, drinkbaar water, de mogelijkheid om je toiletcassette te reinigen en de toiletten te gebruiken voor 16€ plus 0,5€ per persoon toeristenbelasting. Tegen betaling kan je er ook douchen tijdens de openingsuren van het lokaal van de havenmeester.

We trokken te voet Nancy in en we waren vooral verbaasd over de knappe afwerking van de poorten en gebouwen aan de Place Stanislas; hier hebben ze echt niet bespaard op een kilootje bladergoud. Ook de kerken en kathedraal zijn prachtig en groots. Ook aan de winkelaars onder ons werd gedacht: winkels genoeg in deze stad. Hetzelfde geldt voor restaurants en drankgelegenheden.

• 

• 

• 

• 

• 

‘s Avonds aten we in een restaurant dat 100Patates noemde. U raadt het al: aardappelen wo rden er op de meest gevarieerde wijzen bereidt en opgediend bij de diverse gerechten. Vriendelijke bediening en lekker eten tegen een schappelijke prijs, dit alles op nog geen 150 meter van de camperplaats. Wat moet een mens nog meer hebben?

Aan alle mooie liedjes komt een einde en dus ook aan deze leuke reis naar Italië. Op zaterdagvoormiddag vatten we de reis huiswaarts aan. Met een trip van iets meer dan 400 km. voor de boeg begonnen we er aan…

Klik hier om meer foto’s te bekijken van deze én onze andere motorhome reizen.

Op PolarSteps.com ziet onze trip er als volgt uit (https://www.polarsteps.com/LucCeulemans/824731-it-toscane-ligure-bloemenriviera-en-piemonte):

Onze andere reizen kan u ook via onderstaande weg raadplegen: