We hadden er met de schoonzussen en -broer al veel over gehad en tijdens de winter van 2019 prikten we een periode om er samen eens op uit te trekken naar het met oesterbedden omringde Île d’Oléron in het Franse departement Charente-Maritime in de regio Nouvelle-Aquitaine.. Als verblijfplaats kozen we voor de 5 sterren camping “Signol” in Boyardville.

De middelste schoonzus en onszelf hadden een dagje eerder vakantie dan de jongste schoonzus en -broer waardoor wij met z’n drieën reeds op dinsdagavond vertrokken. Het plan was om tot ongeveer 1u30 te rijden en dan een beetje te slapen tot een uur of 8 om de woensdag niet slaapdronken te moeten doorbrengen.

Rond 23u30 bevonden we ons op de Boulevard Périphérique (= kleinste ring) van Parijs toen we merkten dat deze voor een stuk volledig was afgesloten door werkzaamheden en we naar de straten van Parijs werden afgeleid. Er waren nergens borden voor een wegomlegging te bespeuren en het enige bord waar opstond waar we de Boulevard Périphérique terug op konden hadden we niet goed kunnen lezen.

Nadat we een aantal straten hadden in en uit gereden en onze GPS ons steeds wilde terug brengen naar het punt waar we de ring hadden verlaten, kregen we het lumineuze idee om Google maps te activeren op onze gsm. Google maps kende de werkzaamheden én de locatie waar we opnieuw op de Boulevard Périphérique konden geraken. Het blijft wel een eng gevoel om met de motorhome door de straten van Parijs te rijden, maar een korte tijd later lieten we Parijs achter ons en vervolgden we onze route.

Rond 1u30 waren we ter hoogte van Messas waar we ons op een goed verlichte parking van een benzinestation parkeerden bij enkele andere motorhomes. Na een korte, maar goed deugddoende nachtrust namen we de tijd om een lekker ontbijtje naar binnen te werken. Daarna vervolgden we onze route.

Ter hoogte van Vouillé hielden we even halt om onze dieseltank bij te vullen en onszelf trakteerden we op een Starbucks koffie (beetje prijzig, maar toch best lekker).

Rond de middag kwamen we aan in Bourcefranc-le-Chapus waar we ons naar de gratis camperplaats naast de technische dienst van de gemeente begaven. Er stond op dat moment nog één andere motorhome.

Onze schoonbroer had ons verteld over een oesterkwekerij “Gillardeau” die we volgens hem zeker moesten bezoeken omdat deze zeer lekkere en kwaliteitsvolle oesters verkopen. Aan het hoofd van deze oesterkwekerij staat de Belgische Veronique Gillardeau en haar man Thierry.

We hadden wel zin in een lekkere oester en een beetje later kwamen we aan bij “La Boutique Gillardeau”, de oesterbar van de gelijknamige kwekerij. Hier kan je 7d/7d en 24u/24u terecht voor verse oesters, er staan namelijk een aantal toestellen waar je als het ware kistjes met oesters kan kopen uit de muur (te vergelijken met broodautomaten). Het adres: 19 impasse de la Valante 17560, Bourcefranc-le-Chapus aan de Route de Viaduc.

Spijtig genoeg konden we er op dat moment geen oesters ter plaatse degusteren omdat hun terras niet geopend was en daarom staken we de straat dan over naar “Au Gré Du Vent”, een andere oesterhandelaar waarbij het terras wel geopend was. We plaatsten ons aan een tafeltje en algauw hadden we elk een dozijn oesters nr. 3 voor onze neus staan en een lekker glaasje wijn afkomstig van Île d’Oléron. Het zonnetje was ook aanwezig en het vakantiegevoel was daarmee compleet.

Tijdens het degusteren herinnerden we ons dat er in de buurt nog een andere camperplaats was waar we al eens hadden gestaan tijdens onze doorreis in 2015. De camperplaats bevind zich aan Plage Bois de Pins op de Route de la Plage, 17560 Bourcefranc le Chapus. Op deze camperplaats zijn geen voorzieningen, maar het zicht op de baai is zeer mooi en het is er ’s nachts zeer rustig.

Na het verorberen van onze oesters begaven we ons erheen om te zien of de plaats nog bestond én of er nog plaats was. We hadden 2x geluk, maar we besloten om eerst nog iets te gaan halen voor het avondeten. Hiervoor reden we de brug naar Île d’Oléron over en hielden we halt bij “L’Huitre des 2 iles” waar we 3 dozijn oesters nr. 3 (het voor ons meest interessante formaat) en een kleine kilo “Palourdes” (NL: tapijtschelpen / EN: clams / IT: vongole).

We leerden er ook dat wanneer je oesters koopt die niet uit een koeling komen dat je deze best bewaard in de garage van je motorhome i.p.v. in de koelkast. Wanneer het temperatuurverschil te groot is kunnen oesters namelijk in een thermoshock gaan waardoor ze hun smaak verliezen.

Tijdens het terugrijden kregen we zicht op Fort Louvois of Fort du Chapus. Dit is een fort in de zee tegenover Le Château-d’Oléron en hoort bij de gemeente Bourcefranc-le-Chapus. Het fort ligt tussen het eiland Île d’Oléron en het vasteland en moest de haven van Rochefort beschermen tegen vijandelijke schepen vanuit het zuiden.

Het project was een idee van François-Michel le Tellier, Marquis de Louvois, de minister van oorlog en werd ontworpen door François Ferry. Na de dood van Louvois liet Sébastien Le Prestre de Vauban het project afmaken in gereduceerde vorm. De geplande ovaalvorm wordt uiteindelijk een hoefijzervorm. De bouw duurde van 1691 tot 1694.

In de achttiende eeuw kreeg het fort zijn huidige vorm. Ook in de negentiende eeuw behield het fort haar strategische waarde met kanonnen en later houwitsers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het bouwwerk hevig gebombardeerd en weer gerestaureerd in de jaren 60 van de twintigste eeuw.

In 1929 werd het fort een monument (monument historique) en in 1972 werd er een museum gevestigd in het fort.

Het fort is alleen te voet te bereiken wanneer het eb is. Het heeft een wapenhuis, twee kazernes, een kruithuis en een batterij van twaalf meter hoog (bron = https://nl.wikipedia.org/wiki/Fort_Louvois).

Na onze aankomst op de camperplaats aan Plage Bois de Pins parkeerden we ons op een plekje met zicht op de baai. We maakten er een wandeling over het strand en nadien genoten we vanop onze stoeltjes van het weidse uitzicht. We sloten de avond af met de oesters als apéritief en een heerlijk zelf bereide pastamaaltijd met onze verse “Palourdes” (NL: tapijtschelpen / EN: clams).

In tussentijd was de camperplaats waarop we ons bevonden meer dan vol gelopen dus een plekje voor onze schoonzus en -broer zat er niet meer in. Al bij al was dit niet erg want ondertussen hadden we telefoon gekregen van onze andere schoonzus en -broer met de melding dat ze pas tegen de dag nadien zouden aankomen. We spraken af om mekaar te treffen aan de oesterbar van Gillardeau om nadien samen naar onze eindbestemming in Boyardville te rijden.

Na een rustige nacht en een lekker ontbijt kregen we een telefoontje van onze familieleden met de melding dat ze waren aangekomen bij de oesterbar van Guillardeau. We begaven ons erheen en na het ontmoetingsritueel begaven we ons (met oesters van Gillardeau) naar onze eindbestemming voor de komende dagen: camping Signol in Boyardville.

We kwamen er aan rond 10u00. Normaal gezien mochten we pas vanaf 15u00 op de camping, maar gelukkig waren onze plaatsen reeds beschikbaar en mochten we ons al gaan installeren. Dit maakte dat we rond 12u00 met z’n allen gezellig rond een tafel zaten met een lichte lunch en een lekkere rosé wijn (het was tenslotte vakantie).

• 

• 

• 

Na de lunch stapten we op onze fietsen (een mix van elektrische en niet-elektrische exemplaren) en reden we naar Le Château-d’Oléron. Een ritje van ongeveer 14 kilometers. De elektrische fietsen werden regelmatig gewisseld en mede door de wind in de rug werd er een redelijk snelle tijd geregistreerd en arriveerden we een 40 minuten later op onze bestemming.

Gelegen aan de zuidkant van het Ile d’Oléron, is Le Château d’Oléron de op één na grootste stad qua bevolking. Deze veelzijdige “hoofdstad” van de oesterwereld heeft een rijk belangrijk historisch erfgoed.

Het verhaal van Le Château d’Oléron werd voor het eerst gekenmerkt door de zoutwinning, maar nu is het de oester die de lokale activiteit domineert. Er zijn twee toegangspoorten tot deze versterkte stad – in het zuiden de “Ors” van de naam van het dorp waar het uitkijkt en in het noorden de “Dolus”.

De citadel van Le Château d’Oléron is een must voor iedereen die het eiland bezoekt. Richelieu gaf opdracht om in 1630 te beginnen aan de ruïnes van een middeleeuws kasteel, verwoest tijdens een veldslag van de godsdienstoorlogen. De eerste ingenieur, Pierre d’Argencourt, werd opgevolgd door Louis Nicolas de Clerville en het fort werd aangepast, uitgebreid en voltooid onder de grote militaire ingenieur Sébastien Le Prestre de Vauban. Gedurende deze periode veranderde het doel van de constructie.

Het was nu een schakel in het verdedigingssysteem voor het Koninklijke Arsenaal te Rochefort, besteld door Colbert in 1666; deze keten werd voltooid met de bouw van Fort Louvois in 1694. Canons van de twee locaties konden nu het kanaal “blokkeren” en vijandige schepen konden niet langer passeren en Rochefort bedreigen. Het fort werd beschadigd tijdens de geallieerde bombardementen op 17 april 1945.

De overdekte markt bevindt zich in het centrum van de stad – twee datums zijn te zien: 1771 en 1891. 1771 is de bouwdatum van de eerste markt en de tweede datum van de huidige markt.

De oesterhaven van Le Château d’Oléron is onmisbaar. Veel van de voormalige hutten zijn gerestaureerd en fungeren vandaag als werkplaatsen voor kunstenaars en ambachtslieden die hun werk tentoonstellen.

De Notre Dame-kerk, hoewel begonnen in 1700, moest tot 1883 wachten op zijn klokkentoren. Alle middeleeuwse kerken werden verwoest tijdens uitbreidingswerkzaamheden aan de citadel.

Het dorpje Ors, met zijn kanaal en zijn veelkleurige oesterhutten, is een echt spektakel vooral als het tij komt wanneer de oester-barges terugkeren naar het kanaal.

• 

• 

• 

• 

Na het rondkuieren tussen de kunstenaarshutjes en het nuttigen van enkele oesters en drankjes bestegen we opnieuw onze stalen rossen en reden we langs de kustlijn terug naar onze camping in Boyardville. Het werd een rit tegen de wind in en zij die op een niet-elektrische fiets reden moesten hard tegen de wind opboksen.

Op de camping aangekomen was het tijd voor een aperitiefje en de voorbereidingen van het avondmaal. Tijdens het openen van de 36 oesters slaagde ik er in om met het oestermes in mijn duim te steken. Een beetje ontsmettingsmiddel en een flinke pleister later waren ze echter allemaal geopend. De gamba’s in look-marinade werden door onze schoonbroer professioneel op de BBQ klaar gemaakt en dit alles werd met de nodige champagne en wijn door ons allen zeer gesmaakt.

Na de afwas en een verfrissende douche sloten we rond middernacht deze leuke dag af.

Vrijdagochtend sliepen we allen een beetje uit tot een uur of 9 en werd er bij een tas koffie en wat brood met charcuterie nagekaart over de voorbije dag en beslisten we wat we ’s avonds gingen eten.

Voor de ingrediënten voor het avondeten begaven we ons naar de dagelijkse markt van Boyardville waar we, u raadt het al, de nodige zeevruchten aankochten. Onze collectie omvatte o.a. oesters nr. 3, krabbepoten, krab, roze garnalen, wulken en kreukels. We kochten ook wat look en tomaten aan en van deze laatsten werd later een heerlijke bruschetta gemaakt.

Via een wandeling langs de winkeltjes en drank- en eetgelegenheden keerden we terug naar de camping. Daar maakten we tijd voor een beetje luieren in de zon waarna mijn vrouw en mezelf een wandeling gingen maken naar het strand en de rest een beetje ging zwemmen.

• 

• 

• 

• 

• 

Op weg naar het strand passeerden we vele verkooppunten voor de vele boottochten die men er kan maken, in het bijzonder naar o.a. La Rochelle en rond Fort Boyard.

Fort Boyard is zeer goed te observeren vanop het mooie fijne zandstrand.

Dit fort bevindt zich tussen de eilanden Île d’Aix en Île d’Oléron en is gebouwd op een zandbank. Al in de tijd van Lodewijk XIV (1638-1715) werd gesproken over de bouw van een fort op deze locatie. Het fort moest een belangrijke bijdrage leveren aan de verdediging van Rochefort. Na veel discussies zag men in deze periode echter van de bouw van het fort af.

In 1801 gaf Napoleon Bonaparte opdracht het fort alsnog te bouwen. Het moest als een soort stenen schip op een rif van zand en steen gebouwd worden. Drie jaar nadat Napoleon besloten had dat het fort er moest komen, werd er begonnen met de bouw. Voorspoedig verliepen de werkzaamheden echter niet. De bouw liep onder meer vertraging op door zware stormen en aanvallen van de Britten zorgden er uiteindelijk voor dat het werk na enige tijd helemaal stil kwam te liggen. In 1809 werd er een opnieuw een poging gedaan het fort te voltooien maar ook dit keer werd het werk al snel weer onderbroken.

Dertig jaar later gaf koning Lodewijk Filips I (1773-1850) opdracht het fort alsnog te voltooien. Dit in een periode waarin de spanningen tussen Frankrijk en Engeland opnieuw opliepen. In 1857 was het fort uiteindelijk voltooid en kon het in gebruik genomen worden. Het fort bood plaats aan een garnizoen van tweehonderdvijftig man.

Tot 1913 behield het fort een militaire fuctie.

Vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw is het fort geregeld het decor geweest van het televisieprogramma Les Clés de Fort Boyard (De Sleutels van Fort Boyard) dat ook in België en Nederland op de televisie werd uitgezonden.

Na onze wandeling ontmoetten we de zwemmers opnieuw op de camping en werden de voorbereidingen voor het avondeten getroffen: marinades werden gemaakt, look en tomaten werden bewerkt.

Het was echter nog te vroeg om aan ons avondeten te beginnen en in groep besloten we om nog een beetje te gaan wandelen. Zo komt het dat we voor een tweede keer op dezelfde dag naar Fort Boyard stonden te kijken.

Alvorens naar de camping terug te keren gingen we nog iets drinken in één van de vele drankgelegenheden.

Op de camping toegekomen fristen we ons een beetje op voor het avondmaal en een beetje later werden er weer oesters geopend, flessen ontkurkt, gamba’s gebakken en zeevruchten op de tafel uitgespreid. Het werd weer een toffe afsluiter van de dag met veel gelach en getater.

Zaterdagochtend, wat vliegt de tijd toch snel!

Vandaag moesten we tegen 12u00 de camping verlaten. Dus de voormiddag werd, na het gezamenlijke ontbijt, gespendeerd met het opkuisen en opruimen van de motorhomes, fietsen, grondzeilen, etc. Er werd zelfs nog tijd gevonden om een beetje te gaan zwemmen en één van de schoonzussen was zelfs nog wat zeevruchten gaan aanschaffen op de dagelijkse markt.

Rond 11u45 begaven we ons met de motorhomes naar het lozingspunt waar we een beetje water bijtankten, water loosden en de toilette cassettes reinigden.

Stipt 12u00 verlieten we de camping.

Voor we effectief het eiland hadden verlaten waren we nog gestopt om enkele oesters aan te schaffen en te tanken.

Daarna reden we samen naar onze tussentijdse stopplaats voor de nacht: de camperplaats van La Chapelle-Saint-Mesmin nabij Orléans.

Deze, achter een slagboom gelegen, camperplaats beschikt over alle voorzieningen: elektriciteit (6A), water lozen, toilette cassette reinigen, drinkbaar water inslaan. Wifi was er ook beschikbaar, maar werkte niet toen wij er waren. Kostprijs voor een overnachting: 8€.

• 

• 

• 

• 

De 2 avontuurlijke schoonzussen en de schoonbroer namen de fiets om een kijkje te gaan nemen in het nabij gelegen Orléans. Ondertussen relaxten wij een beetje en dekten we de tafel. Nadat de fietsers terugkeerden namen we allen plaats rond de tafel en genoten we van onze laatste avond samen, wederom met de nodige zeevruchten, champagne, wijn en zeer veel gezelligheid.

Rond middernacht was alles opgeruimd en kropen we onder de wol. Wij gingen op zondag rond 11u00 vertrekken, maar de andere helft van het gezelschap vertrok rond 6u00 omdat ze vroeger moesten thuis zijn wegens studerende kinderen.

Tijdens onze rit huiswaarts kregen we de nodige files te verduren (voornamelijk rond Parijs), maar al bij al geraakten we nog op een fatsoenlijke tijd thuis.

Voor ons allen was er dus een einde gekomen aan onze korte vakantie / familiereünie waarbij we ons allen bijzonder goed hebben geamuseerd en dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Klik hier om meer foto’s te bekijken van deze én onze andere motorhome reizen.

Op PolarSteps.com ziet onze trip er als volgt uit ( https://www.polarsteps.com/LucCeulemans/1776439-naar-oleron-met-de-schoonzussen-en-broer): 

Onze andere reizen kan u ook via onderstaande weg raadplegen: