Tijdens de paasvakantie van 2022 hadden we een kleine week de tijd om nog eens op pad te gaan. We hadden beiden een nogal intense periode op het werk achter de rug en daarom besloten we om het tijdens de vakantie rustig aan te doen. Aangezien de weersvoorspellingen in de ons omringende landen niet bepaald gunstig leken, kozen we ons een bestemming die niet te ver was. We kwamen hierbij uit bij Cherbourg omdat het museum Cité de la Mer er gelegen is, een museum dat we al langer eens wensten te bezoeken.

Op zondag 3 april vertrokken we richting Normandië waar we na een vlotte rit op de camperplaats van Isigny-sur-Mer aankwamen. We gingen hier eerst een overnachting doen om de dag erna de fabriekswinkel van de zuivelfabriek van Isigny te bezoeken.

Er waren nog enkele plaaten vrij op de camperplaats van Isigny-sur-Mer en nadat we ons één van de in totaal zes plaatsen hadden uitgekozen was onze vakantie officieel van start gegaan 😀. De camperplaats is enkel voorzien van een servicepunt, maar dat was op het moment van ons verblijf buiten dienst. Dit was geen probleem voor ons want we hadden nog voldoende vers drinkwater bij en de afvaltanks waren nog leeg. Voor de rest konden onze zonnepanelen hun ding doen.

Alhoewel we onderweg de nodige regen hadden getrotseerd scheen in Isigny-sur-Mer het zonnetje op volle kracht waardoor we onze aperitief gebruikten op één van de meerpalen die langs de zijarm van de rivier Vire geplaatst zijn. Zoals wel meer het geval is bij ons op de eerste dag van onze vakantie was dit ook nu weer een fles Jordan champagne van Robert-Allait, gewoon omdat we het lekker vinden 😋🥂.

Nadat we nog een uurtje of twee van het zonnetje hadden genoten maakten we ons avondeten klaar en genoten we van de rest van de avond.

De dag nadien begaven we ons, vooraleer we verder reden naar Cherbourg, naar de fabriekswinkel van de zuivelfabriek. Deze melkcoöperatieve van Isigny-sur-Mer is bekend om haar productie van boter, room, kaas en de overheerlijke gezouten karameltoffees. Deze zachte karameltoffees zijn gemaakt met AOP boter van Isigny en volle melk van isigny, suiker, IGP Guérande zout. Deze toffees die door dhr. Dupont in 1889 voor het eerste werden gemaakt zette de fabriek, die reeds in de 18de eeuw bestond, volledig op de kaart Sinds 1932 werd het een coöperatieve.

Wij kochten er o.a. Camembert, Pavé d’Isigny, Pont L’eveque, boter en de beroemde karameltoffees.

Daarna zetten we koers in de richting van het museum “Cité de la Mer” in Cherbourg. Na een ritje van ongeveer 65km. kwamen we ter plekke aan. De hemelsuizen hadden zich onderweg volledig geopend en daar zou voor de rest van de dag nog weinig verandering in komen ☔.

Op een parkeerplaats in de buurt van het museum (die ook dienst doet als camperplaats) vonden we een plaats om onze motorhome achter te laten. In de regen moesten we nog enkele honderden meters overbruggen om de ingang van het museum te bereiken.

De voormalige transatlantische ferryterminal is het grootste Franse monument in art-decostijl . Het werd vanaf 1928 gebouwd door René Levavasseur , in samenwerking met ingenieurs Chalos en Fleury, in gewapend beton, lichte bakstenen en betonstenen die graniet imiteren . Bijgenaamd Notre-Dame des Queens , verwijzend naar de liners van de Cunardlinie , werd het ingehuldigd op 30 juli 1933 door de president van de republiek Albert Lebrun .

Het ensemble bestond uit de 240 meter lange treinhal  en de transatlantische hal – met daarboven een 70 meter hoge klokkentoren  – (met de verloren, bedrijfskantoren, winkels, enz.) En de overdekte galerij. ‘Boarding. Vier treinen en twee liners konden tegelijkertijd worden ondergebracht. Het werd opgeblazen door de Duitsers in de nacht van 23 juni 1944, gedeeltelijk herbouwd vanaf 1948 voordat het in 1952 opnieuw werd ingehuldigd in aanwezigheid van Antoine Pinay .

De trans-Atlantische veerbootterminal werd in de jaren zeventig verlaten en werd gedeeltelijk afgebroken, voordat hij in 1989 en vervolgens in 2000 als historisch monument werd geklasseerd .

Het museum bestaat uit vier delen waar we verscheidene uren in doorbrachten:

• Titanic: keer terug naar Cherbourg: bereik je via de voormalige vertrek- en bagagehal. Je gaat aan boord van de Titanic en ervaart de 4 dagen op zee tot aan de nacht van haar ondergang. Een interactief parcours onthult het dek, de gangborden van de 1^ste, 2^de en 3^de klasse, de berichten cabine, … dit alles in een gereconstrueerd decor.
• Le Redoubtable: ga aan boord van deze eerste nucleaire raketwerper onderzeeër (SNLE). Dit is werelds grootste ontwapende (in 1991) onderzeeër die toegankelijk is voor publiek, gebruikmakend van een audiotour.
• Oceanografie: 17 aquaria met meer dan duizend vissen, inclusief het afgrondaquarium van 10,70  m diepte, laten ons zien hoe de mens door de dierenwereld werd geïnspireerd om evolutietechnieken onder de zee uit te vinden.
• De grote gallerij: een fantastische en unieke collectie onderzeeërs.

Na dit museumbezoek besloten we te gaan overnachten in het verrassend mooie en leuke “Lion sur Mer”. Deze prachtige camperplaats is een onderdeel van de organisatie “Camping-Car Park“. Trouwens: de camperplaatsen die we nadien bezochten maken ook allemaal deel uit van dezelfde organisatie.

Reeds in de 12^de eeuw was Lion sur Mer al gekend als vissershaven. Je vind er in het centrum nog oude, prachtige huizen genoeg terug. Voornamelijk langs de kustlijn van Van Lion-sur-mer tot Hermanville-sur-mer bieden de elegante villa’s gebouwd door rijke families in de 19e eeuw een indrukwekkende diversiteit aan stijlen. Ze illustreren een eeuwlange kustarchitectuur. Mis La Bluette niet, geklasseerd als historisch monument (in Hermanville-sur-mer).

Ook al is de stad tegenwoordig gekend als een toeristische stad, op 6 juni 1944 landden de Britse troepen er en werd het op de eerste rij een onderdeel van het WOII D-Day scenario.

Na onze wandeltocht was het tijd om aan onze innerlijke mens te denken. We hadden hiervoor een tafeltje gereserveerd in “Le Goëland“, een bar/restaurant dat eigenlijk vlak aan de camperplaats is gelegen. We hadden aanvankelijk onze twijfels want in Tripadvisor hadden we een eental negatieve commentaren zien staan, maar langs de andere kant ook een aantal positieve (zoals meestal het geval is). We besloten het erop te wagen en wij moeten zeggen dat dit kleine bar/restaurant volledig aan onze verwachtingen voldeet: zeer vriendelijke uitbaters waar we nog een gezellige babbel mee konden doen. De bediening en het eten waren, voor ons, van zeer goede kwaliteit. Voor ons is dit een aanrader.

Nadien keerden we terug naar de camperplaats waar we in onze motorhome van een zalige nachtrust genoten op deze zeer stille plek.

De dag nadien, het was gelukkig gestopt met regenen, deden we op het servicepunt de nodige zaken en vertrokken we richting Ouistreham waar we een WOII museum zouden bezoeken genaamd “Le Grand Bunker Musée le Mur de l’Atlantique“. Initieel zouden we overnachten op de gemeentelijke camperplaats van Ouistreham, maar omdat de slagboom defect was zouden we later op de dag uitwijken naar de camperplaats van het 15 kilometer minuten verderop gelegen Caen.

Doordat we dus niet op de camperplaats konden parkeren deden we dit (betalend) in één van de straatjes in de buurt van het museum. Doordat onze motorhome iets langer is dan een auto namen we iets meer plaats in beslag in het parkeervak. Ik vroeg aan de parkeerwachter die toevallig in de straat aanwezig was dat we één of twee ticketjes moesten aanschaffen. Hij antwoordde dat één ticket volstond. We gingen er dan ook vanuit dat we nadien geen boete tussen onze ruit zouden vinden van, bijvoorbeeld, een andere parkeerwachter. Dit was gelukkig niet het geval 😊.

Het museum “Le Grand Bunker Musée le Mur de l’Atlantique” is, zoals de naam reeds doet vermoeden, gevestigd in een 15 meter hoge bunker uit WOII. Het speciale aan deze bunker is dat hij in de hoogte is gebouwd omdat hij dienst deed als uitkijk- en communicatiepunt in de AtlantikWall (= meer dan 5.000 kilometer lange verdedigingslinie, die Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog langs de westkust van de bezette gebieden in West-Europa heeft aangelegd ter voorkoming van een geallieerde invasie.).

Op 6 juni 1944 probeerde de Frans Britse Commando’s de toren te bestormen, maar werden tegen gehouden door machinevuur en granaten die van bovenaf de toren werden geworpen. Het gevecht om deze bunker zou dan ook nog dagen duren.

Op 9 juni 1944 kreeg luitenant Bob Orrell van de Royal Engineers (91 Field Company RE, 3rd Beach Group) de orders om de bunker te inspecteren. Samen met 3 andere leden, plaatste hij twee explosieven bij de gepantserde deur. Het kostte uiteindelijk 4 uur om de deur open te breken. De twee Duitse officieren en 50 Duitse soldaten gaven zich uiteindelijk over en de bevrijding van Ouistreham was voltooid.

De bunker werd later volledig gerestaureerd en als museum ingericht met voorwerpen die in de onmiddelijke omgeving werden gevonden.

Voor de waaghalzen onder ons: via ee smalle ijzeren ladder bestaat de mogelijkheid om, op eigen verantwoordelijkheid, een kijkje te gaan nemen op het dak (6de verdieping). Op de vijfde verdieping bevindt zich de observatiepost met een range-finder verrekijker waarmee je 40 kilometer ver kan kijken. Op weg naar de vijfde verdieping tref je verschillende kamers aan met verschillende fantastische displays met o.a. generators, gas filters in al zijn vormen, rode kruis post, munitie opslag, wapens opslag, telefoonkamers, … en zoveel meer.

Als geïnteresseerde in de WOII geschiedenis was dit een prachtig museum om te bezoeken.

Nadien was het weeral tijd om onze innerlijke mens een beetje te versterken en ditmaal deden we dat in restaurant “La Moulerie”. Dit grote restaurant zat bijna overladen vol, maar we kregen toch nog een tafeltje toegewezen. Het eten dat we er kregen was niet overdreven “wow”, maar het was zeker niet slecht. Net als de bediening trouwens.

Na ons middagmaal kuierden we nog wat rond in het stadje en keerden nadien terug naar onze motorhome waarmee we naar de camperplaats in Caen reden. Omdat het niet regende namen we van de gelegenheid gebruik om nog een beetje buiten aan onze motorhome te relaxen tot zonsondergang.

De volgende twee dagen gingen we doorbrengen op een camperplaats en genieten van… gewoonweg niets doen, enkel een beetje lezen, een filmpje meepikken en rusten, rusten en nog eens rusten.

We kozen hiervoor de camperplaats van “Flocques” uit. Flocques is een zeer klein dorpje op 4 kilometers afstand van Le Tréport. Het is een gloednieuwe camperplaats van de organisatie “Camping-Car Park” met alle voorzieningen. Naast deze camperplaats was men bezig met het aanleggen van een nagelnieuwe camping municipale. Geen idee wanneer deze gaat klaar zijn.

Het enige dat we nog hebben gedaan is een kleine wandeling gemaakt in en rond het dorpje. Het laatste stukje hebben we in versneld tempo moeten doen omdat het toen zeer hard begon te regenen. En dat heeft het aan één stuk gedaan zelfs nog op 8 april toen we, flink uitgerust 🙂, vertrokken naar onze volgende bestemming: Merlimont Plage.

Een eindje voor Merlimont Plage stopte het uiteindelijk met regenen en kwam zowaar de zon te voorschijn. De camperplaats van “Merlimont Plage” is een zeer druk bezochtte plaats, maar algauw vonden we er een plekje dat ons beviel. Achter ons lag een tijdelijke opslagplaats van materialen en machines gebruikt voor de wegenbouw. Hier hadden we geen last van aangezien er tijdens het weekend toch niet werd gewerkt.

En omdat de weersvoorspellingen er zeer goed uitzagen hadden we ons 2 nachten geboekt.

Na onze aankomst maakten we een verkennende wandeling langs de duinen, het strand en door het dorpscentrum waar we bij een lokale vishandelaar enkele lekkernijen kochten als avondmaal. Spijtig dat we niet konden buiten blijven zitten want de wind was toch wel wat aan de frisse kant.

De dag nadien, zaterdag 9 april, was het opnieuw zeer zonnig, maar met dezelfde frisse wind. Na een lekkere brunch maakten we opnieuw een wandeling langs de kust en door de duinen. Als afsluiter wandelden we over de “Sentier de découverte de la dune“, een leuke, uit hout vervaardigde, wandelweg die in een lus door de duinen en een natuurgebied is gebouwd.

Na onze wandeling brachten we nog enige tijd door aan onze motorhome vooraleer ’s avonds iets te gaan eten in een lokaal restaurant in de buurt van de camperplaats. Deze keer werd het restaurant “L’Oh à la Bouche“. Een restaurant waar we vele goede recencies van hadden gelezen en waar we gelukkig in de namiddag een tafeltje hadden gereserveerd. Dit is een eenvoudige locatie met een eenvoudige kaart, maar waar men zeer, echt waar, zeer lekker opdient. We hebben er zalig gegeten en we kregen er een zeer vriendelijke bediening. Dit “laatste avondmaal” was een voltreffer.

De dag nadien maalden we de laatste 290 kilometer huiswaarts af en konden we terugblikken op een zeer leuke, stormachtige en soms zonnige, week waarvan we weeral hebben genoten.

Klik hier om meer foto’s te bekijken van deze én onze andere motorhome reizen.

Op PolarSteps.com ziet onze trip er als volgt uit (https://www.polarsteps.com/LucCeulemans/4749435-cherbourg): 

Onze andere reizen kan u ook via onderstaande weg raadplegen: